Warnung
  • JUser: :_load: Fehler beim Laden des Benutzers mit der ID: 917
Print this page
Dienstag, 19 Februar 2013 00:00

Czarna księga kolorów

Konkurs zorganizowało Wydawnictwo Widnokrąg (wydawca książki) i Fundacja Rozwoju Społeczeństwa Informacyjnego, która prowadzi Program Rozwoju Bibliotek. Zadaniem biblioteki było wykorzystanie tej wyjątkowej książki podczas zajęć dla dzieci oraz umieszczenie relacji z tego spotkania w Internecie. Pierwsze spotkanie z tą niecodzienną książką odbyło się w bibliotece w Wielgiem 14 lutego.

   - Na zajęcia zaprosiliśmy uczniów klasy II b ze Szkoły Podstawowej w Wielgiem z wychowawczynią Mariolą Skonieczną - informuje Katarzyna Kwiecińska, kierownik biblioteki. Książka Meneny Cottin i Rosany Faria opowiada historię przyjaźni dwóch chłopców, z których jeden, Tomek, jest niewidomy. Jego widzący przyjaciel mówi nam , jak Tomek potrafi poczuć, dotknąć, usłyszeć czy spróbować kolorów. Książka jest prawie cała czarna – czarne ilustracje, czarny braille, jedynie tekst jest napisany jasnymi literami. Dzieci z ogromnym zainteresowaniem wysłuchały, oglądały i dotykały tekstu książki. Bardzo spodobały im się wypukłe ilustracje, próbowały zgadywać z zamkniętymi oczami co znajduje się na kolejnych stronach opowieści (szczególnie spodobała im się ilustracja włosów matki Tomka).

Zajęcia zostały przeprowadzone przez panią Elżbietę Piekarską(nauczyciela bibliotekarza) na podstawie przygotowanego scenariusza. Podczas spotkania wykorzystano zabawy i gry skojarzeniowe („Tajemnicze pudełko”, „Zawiązane oczy”) , dzieci uczyły się alfabetu Braillea, wykuwając swoje imię na kartce , wykonywały swoją własną, czarną książkę kolorów(na czarnej kartce, czarną plasteliną). Podczas zabawy z „zawiązanymi oczami” wsłuchiwaliśmy się w ich odczucia: jeden z chłopców stwierdził, że idąc z zawiązanymi oczami czuł się jakby szedł po górach, a głos wołającego go kolegi dochodził z wielu stron. Odczucia dzieci: „było bardzo dziwnie, bały się, że się przewrócą, bardzo trudne”. Opowieść o Tomku i jego widzeniu kolorów pozwoliła inaczej otworzyć się uczestnikom spotkania na nowe odczuwanie zmysłów, pozwoliła na spotkanie się niewidzących z niewidomymi. To dobra nauka o niepełnosprawności, odmienności i sile wyobraźni.